- Gönül Sohbetleri -

Kendi kusur ve hatalarımızla meşgul olmaya, başkalarının ayıplarını örtmeye çalışmalıyız. Böylece nefsimizi haksız çıkarmış oluruz. Çünkü en büyük haksızlığı yapan nefsimizdir.

Hesaba çıktığımız zaman “Falanca şu günahı niçin işledi?” diye sormayacaklar. “Sen bu günahla niçin geldin?” diye soracaklar.

Hiç kimseye gülünmez, hiç kimse ayıplanmaz. Kim ki ayıplayacaksak, bir de dönüp bakarsak bütün ayıpların kendimizde olduğunu görmüş oluruz. Kimisi bir yerden kaymış, kimisi başka bir yerden kaymıştır. Bizim de kaydığımız nokta belki onlardan büyüktür. Onun için hiç kimseyi ayıplamaya gelmez. Açıkmış, saçıkmış, sarhoşmuş, hayır hayır... Herkes icraatını yapacak ve kendi ameli ile kabrine gömülecek. Biz nefsimizle mücadele etmekle meşgul olacağız, böyle şeylerle ilgilenmeyeceğiz. Bizim ayıbımız bize yeter, başkasının ayıbını görmeye vaktimiz bile olmamalı, onun ayıbı onun olsun.

Biz herkesi hoş kendimizi boş görelim. Omuzumuza bir heybe alalım. İyiliklerimizi arka torbaya atalım ve onları hiç görmeyelim. Kötülüklerimizi de ön torbaya koyarak, onları daima gözönünde bulunduralım. Kendimizi hep başkasından küçük görelim. Hep başkasının fazileti ile meşgul olalım. Kendimize değer vermeyelim. Böylece ömrümüz boyunca istiğfârı elden bırakmamış, hiç kimseyi de hor ve hakir görmemiş oluruz.