Fatih genç yaşında İstanbul'un fethine karar verdiğinde yönetimde söz sahibi olanlardan "hiçbirisi tutuşmaya râzı olmadı"ğı gibi, ulemâ da; "Feth-i Kostantiniyye Mehdî'nündür!" diyerek "pâdişâh'ı gazâdan men‘ eyledü"ler. Ancak "Akşemsüddîn bunlaruñ engellemesini" işitip, kendisine keşfen bildirilen gerçeği onlara açıkça haber verdi; "Evvelâ Kostantiniyye'yi Sultan Mehmed Hân feth eyler, sonra benî asfer (haçlılar) alur, haçlılar elinden Mehdî yine fetheyler!" dedi. "Sultan Mehmed Şeyh'in sözüne itibâr ve itikâd eyleyüp" hazırlık yaptı. Tam bu esnâda "Firengistan'dan İstanbul'a büyük gemiler"le "çok asker ve erzâk geldi"ği haber alındı. Bu yardım üzerine "kâfirler" heyecana kapılıp "şenlik eylediler." "Ulemâ' ve ‘Amirler" hemen pâdişâha gelerek; "Bir sofinin sözüyle bu kadar asker helâk itdürdün ve bu kadar hazine telef oldu! Firengistan'dan kâfire yardım geldi, fetholmak ümidi kalmadı!" dediler. Her kafadan bir ses çıkmaya başladığını gören "Sultan Mehmed Han derhal "veziri Veliyyüddinoğlu Ali Paşa'yı Şeyh'e gönderip; "Kal‘ayı feth etmek ve düşmana galip gelmek ümidi var mıdur?" diye sordu. "Şeyh cevâb verüp; 'Ümmet-i Muhammed'den bu kadar müslümanlar ve gaziler bir kâfir kal‘asına yönelmiş olalar, inşâallah fetholur!" demekle yetindi. Ancak "padişah bu kadar işarete kanaat eyleme"yip, veziri tekrar göndererek; "Târihini vaktini tayin eylesün!" diye ricâ etti. "Akşemsüddîn murâkabeye vardı"; "mübarek yüzü terledi", sonra birdenbire "başını kaldurup" vezîre dönerek; "Bu senenün Rebî‘u'l-evvel ayınun yirminci günü seher vaktinde sıdk-u himmetle filân yönden yürüyüş eylesünler! Ol gün feth ola, Kostantiniyye'nin içi ezan sadaları ile dola!" buyurup, fethin kesin târihini müjdeledi. Ve haber verdiği tarihte fetih müyesser oldu. (Hüseyin Enîsî, "Menâkîb-ı Akşemsüddîn", Süleymâniye ktp. Hacı Mahmud Ef., nr. 4666)