"Gönlünde Allah yolunda takılan en çok nedir? Ona göre bir kitap vereceğiz. Ondan sonra zamanla kitaplar vereceğiz. Çünkü sizinle sohbetimiz çok güç olacak. Görüyorsunuz benim bir dakika boşluğum yok. Fakat bu arada senin, gönlünüzü okşayacak hangi husus varsa; hamd olsun çok çeşitli kitaplarımız var. Bu kitabı da sana hediye edelim. Okuya okuya hem gidersin hem gönlünde Hakk'ı bulmaya çalışırsın.
– "Biz her müslüman doğru söyler diye inanırız. Ça....'ta Arif-i billah makamında bir şahıs var. Kendisinin öyle olduğunu iddia ediyor. "Dünyada biz otuz üç kişiyiz." buyuruyor. Şimdiye kadar biz yanlış bir şey söylediğini duymadık ama sizin bu konuda bilginiz var mı?"
Biz şimdi size ölçü vereceğiz. Çok dikkat edin.
Biz deriz ki:
"Var ile övünüyorum, varlığımla utanıyorum."
Benim varlığım bir damla kerih su. Beni yoktan yaratan, nimetlerle donatan, mülkünde bulunduran Allah. Şu anda Allah varken insan nefsinin putunu koyar mı ortaya?
"Bana böyle söyledi, senin put olduğunu söylüyor."
İnsan evvelâ kendisinin âciz olduğunu, günahkâr olduğunu, mücrim olduğunu bilecek, Sahib-i hakiki'yi tanımaya çalışacak. Her türlü varlık Var'a varmaya mânidir. Sen çık aradan kalsın yaratan.
Cenâb-ı Hakk buyuruyor:
"Sâdıklarla beraber olunuz." (Tevbe: 119)
Çünkü sâdıklar beni tarif eder, sâdık olmayanlar kendilerini tarif eder.
Çok edebi bir söz var:
"Gerçek mürşid Hazret-i Allah'ın malını pazara koyar, mürşidim diyen kendi malını pazara koyar."
Sakın varlık ehline kapılma. Var olan Hazret-i Allah'tır."
"Her peygamberin bir Firavun'u, bir Nemrut'u, bir Ebu Cehil'i vardır.
Binaenaleyh; Allah-u Teâlâ ve Tekaddes Hazretleri bu kulların ibtilâ ile gönüllerini temizler. İbtilâ nefse ağır gelir. İbtilâ deyince bir mevzu geldi aklıma.
Bir gün bir meseleden dolayı çok üzülmüştüm, çok canım sıkılmıştı. Bu meyanda yolum Bursa'ya düştü. Allah-u Teâlâ'nın sevgililerini ziyaret ederken Üftâde -kuddise sırruh- Hazretleri'ni ziyaret ediyorum;
"Amma da yaptın ha! Bir Sünnet-i seniyye için insan bu kadar üzülür mü?" buyurdular.
"Hay Allah râzı olsun. İbtilâ'nın Sünnet-i seniyye olduğunu sen bana hatırlattın!" dedim.
Yani bu belânın en büyüğü en şiddetlisi peygamberlere verilir, sonra velilere gelir. Sonra iman-ı kâmil nispetindekilere gelir. Bu miras-ı ilâhi oluyor. Fakat herkes mirası maddi arar, Hazret-i Allah sevgili kullarına manen verir. O'nun mirası da ibtilâdır.
Ve ziyaret böyle devam ederken, kabristana gittim. Orada bir kabir var. Elimi yasladım ve okuyorum. Ve orada büyük bir zâtın olduğu belli. O zât dedi ki:
"Allah-u Teâlâ ve Tekaddes Hazretleri bu putu başından atacak."
"Hay Allah senden râzı olsun!" dedim.
O zâta o zaman çok değer verdim ve şimdi sık sık gidip o zâtı ziyaret ediyorum.
O bakımdan sizin bu imtihanlarınız, ibtilâlarınız gelecek gönül temizlenecek. Gönül onunla temizlenir. Zahirde sefa ile, bâtında ibtilâ ile.
Dikkat ederseniz her peygambere bir Firavun, bir Nemrut, bir Ebu Cehil vermiş. Hiçbir peygamber yoktur ki düşmanı olmasın. Bu da onun varisi, onun Sünnet-i seniyye'si devam ediyor."
"Kardeşlerin bir hatırası olsun. Meselâ; ölen bir kardeşin kardeşlerden alacağı var.
"Ben gidiyorum, ama alacağımı verin!"
Hemen yetmiş bin Kelime-i Tevhid çekin ve ona gönderin. İlk ziyafeti bu olacak
Allah-u Teâlâ onu zikredeni sever. Hatta sevdiği için günahkârsa bile onu affeder. Onun için kardeşlerin üzerinde alacağı vardır. Yalnız kul hakkı olmasın."
•
"Müslüman demek idrak sahibi demektir. İdraki ile her şeyi ölçüp tartacak."
•
"Ölüm mahlûkunu Hâlîk'ına kavuşturan en güzel bir vasıtadır. İnsanın irkilmemesi, çekinmemesi, korkmaması lâzım.
Sen sevdiğine gidiyorsun, Hâlîk'ına kavuşuyorsun. Bıraktığın ne, nereye gidiyorsun? Bir düşünsene!
Kümesten kurtulup saraya gideceksin. Niye irkiliyorsun?"
•
"Hakiki mürid hiçbir zaman kendisini beğenip, kendisine o makamı lâyık görmez ve katiyyen istemez. İstemediği için de Hazret-i Allah verir. Herkes ister, isteyene de hiçbir zaman verilmez."
