Bir Âyet-i kerime’de şöyle buyuruluyor:
“Ölüm sarhoşluğu bir gün gerçekten gelir.” (Kaf: 19)
Bu ölümün başlangıç merhalesidir. Bu noktada perde kalkar, hakikati berrak bir şekilde görmeye başlar. Kendisinin de nasıl bir gidişle gitmiş olduğunu öğrenmiş olur.
Ona şöyle denir:
“İşte bu, senin öteden beri korkup kaçtığın şeydir!” (Kaff: 19)
O istiyordu ki, dünyada başıboş dolaşsın, ölüm ötesinde yaptığı işlerin karşılığını göreceği ikinci bir hayat olmasın.
Fakat hiç de onun dediği gibi olmadı, kaçtığı hakikat önüne çıktı, geri dönüş imkânı da kalmadı.
Diğer Âyet-i kerime’lerde şöyle buyuruluyor:
“Can boğaza dayandığında, siz (o can çekişen kimseye) bakar durursunuz.” (Vâkıa: 83-84)
Etrafındakiler onun ölüm sarhoşluğunu görürler kurtaracak hiçbir şey yapamazlar, acizlik ve çaresizlik içinde kara kara bakar dururlar. Ortada sadece cesedi görürler, perde arkasında nelerin olup bittiğini bilmezler.
“Biz ona sizden yakınız, fakat siz görmezsiniz.” (Vâkıa: 85)
Onun o anda çektiği sıkıntıyı O bilir. Dilerse ruhunu pek kolay alır, dilerse güçlük çektirerek alır. İnsanlar bunların hiçbirini idrak edemezler. Onun başına gelen azabın bir zerresine bile mâni olamazlar.
Allah-u Teâlâ öldükten sonra dirilmeyi inkâr edenlere hitaben şöyle buyuruyor:
“Eğer siz hesap ve ceza görmeyecekseniz, iddianızda doğru sözlü iseniz, o çıkmak üzere olan canı geri çevirsenize!...” (Vâkıa: 86-87)
Bunu yapamadıklarına göre, ki yapamazlar, ne kadar yalancı ve âciz oldukları teşhir edilmiş oluyor.
Âkıbetinin ölüm, bekleyeceği yerin kabir, ebedi kalacağı yerin cennet veya cehennemden biri olduğunu bilen bir kimse için, ölümü hatırda tutmaktan daha mühim, ölüm için hazırlık yapmaktan daha üstün bir tedbir olamaz.
Resul-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hadis-i şerif’lerinde:
“Ağız tadını bozan ölümü çok hatırlayınız!” buyurmuşlardır. (Tirmizî)
Bunu yapanlar akıllı kişilerdir. Akıl insana her şeyden önce bunun için gereklidir.
Ölümü daima göz önünde bulunduran bir kimse ölüm için hazırlık yapar, azık toplamakla meşgul olur, öldüğü zaman kabrini cennet bahçelerinden bir bahçe olarak bulur.
Diğer bir Hadis-i şerif’te şöyle buyuruluyor:
“Ölümü çok hatırlayın. Çünkü ölümü hatırlamak günahları eritir, kişiyi dünyaya dalmaktan alıkoyar.” (İbn-i Ebid-dünya)
Ölümü unutan, bütün gayesi dünya olan, ahiret hazırlığını aklına bile getirmeyen kimse öldüğü zaman kabrini cehennem çukurlarından bir çukur olarak bulur. Bu ise pişmanlıkların en büyüğüdür...
