Muhterem Ömer Öngüt -kuddise sırruh- Hazretleri’ne Besmele’nin “Be”sindeki sır hakkında bir sual sordular. Efendi Hazretleri soruyu sorana şöyle cevap verdiler:
Cenâb-ı Hakk Âyet-i kerime’sinde şöyle buyuruyor:
“Ben cinleri ve insanları ancak (beni bilsinler) bana ibadet etsinler diye yarattım.” (Zâriyat: 56)
Fakir hemen buraya döner der ki;
“O’nu bil de ibadet et!” O’nu bilip ibadet edersen küçücük bir ibadetin dağlar kadar büyük olur. Çok ibadet eder amma O’nu lâyık-ı vechile bilmeden hiçbir şey olmaz. Bil de ibadet et!
Amma madem ki bilerek soruyorsun, cevabını aldığın zaman amel etmek zorundasın. Demek ki, her şeyden evvel Yaratan’ı bilmekmiş.
Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hadis-i şerif’lerinde buyururlar ki:
“Nefsini bilen Rabb’ini bilir.” (K. Hafâ)
Demek ki, her şeyden evvel Yaratan’ı bilmekmiş,
Yaratılışını bir düşün. Aslın bir zerre. Buna ayân-ı sabite denir. Bir zerreyi kerih suyla karıştırıyor, ana rahminde yumurtayı deliyor, teşekkül ettiriyor. O hâlden bu hâle getiren kim? Onu bu hâle getirene ibadet et be kardeşim! Nefsine, dünyaya tapmaya gerekir mi? Sen Yaratan’ı bırak, zıddı olana bak! Burada bir Hadis-i kudsî var çok mühim.
“Benim cinlerle ve insanlarla önemli bir hadisem var! Ben yaratıyorum, benden başkasına ibadet ediliyor! Ben rızıklandırıyorum, benden başkasına şükrediliyor!” (Taberâni)
Yani;
“Onu ben yaratıyorum, şeytana ibadet ediliyor. Ben rızıklandırıyorum, şeytana şükrediliyor.”
Bu Allah-u Teâlâ’nın bir kulu olabilir mi? Şeytanın kulu, şeytanla beraber gidecek. Fakat Hazret-i Allah demek ki “Be”ye çok büyük mana vermiş. Şimdi “Be”nin üzerinde ömür boyunca çalış. Madem ki soruyorsun onun üzerinde çalış. Nasıl bileyim? Bilenlerin bildirmesiyle yavaş yavaş imanın kemâlleşmesiyle olur. Bilmek bir ömre kâfi değil. Öğrendiğin kadar nasibin kadar alırsın
