Abdullah bin Ukeym -radiyallahu anh- anlatıyor:
“Bir gün Ebu Bekir -radiyallahu anh- bize bir konuşma yaptı ve şunları söyledi:
‘Size Allah’tan korkmanızı, O’nu lâyık olduğu sıfatlarla övmenizi, korku ve ümit arasında olmanızı, Allah’tan bir şey isterken ısrarla istemenizi tavsiye ederim.
Allah, Zekeriyâ Peygamber ile soyunu överek şöyle buyurmuştur:
“Bütün bu peygamberler hayır işlerinde yarışırlar, umarak ve korkarak bize duâ ederlerdi. Onlar bize karşı çok itaatkârlardı, bizim için derin saygı gösterenlerdi.” (Enbiyâ: 90)
Ey Allah’ın kulları!
Biliniz ki Allah kendi hakkı için nefislerinizi rehin tutmuş, onun hakkını gözeteceğinize dair sizlerden söz almış, geçici ve az olan dünyayı, sürekli olan çok olan âhiret karşılığında satın almıştır. İşte Allah’ın kitabı aranızda, onun mucizeleri tükenmez, ışığı sönmez. Allah’ın sözlerini doğrulayınız, kitabından ders alınız, karanlık gün için onunla gözlerinizi aydınlatınız. O sizleri kendisine ibadet edesiniz diye yaratmış, yaptıklarınızı bilen şerefli yazıcıları üzerinize murakıp bırakmıştır.
Ey Allah’n kulları!
Sizler ne zaman sona ereceğini bilmediğiniz bir ecel peşinde gidip geliyorsunuz. Allah için amel yaparken ömürlerinizin sona ermeden gücünüz yettiğince bunu yapın. Buna da ancak Allah’ın yardımıyla muvaffak olabilirsiniz. Ecelleriniz sona erip en kötü amellerinizle başbaşa bırakmadan hayırda yarışın. Bazıları kendilerini unuttular, hayatlarını başkaları için harcadılar. Ben sizleri onlar gibi olmaktan men ediyorum. Aman elinizi çabuk tutun! Aman elinizi çabuk tutun! Zira arkanızda pek çevik bir takipçi (ölüm) var, onun işi oldukça süratlidir.’” (Ebu Nuaym)
Amr bin Dinar -radiyallahu anh-, Ebu Bekir -radiyallahu anh- Hazretlerimiz’in bir konuşmasında şöyle söylediğini haber vermiştir:
‘Fakr ve ihtiyaç günleriniz için size Allah’ı, O’ndan korkmanızı, O’nu lâyık olduğu sıfatlarla övmenizi, O’ndan mağfiret dilemenizi tavsiye ederim, çünkü O pek yarlığayıcıdır. Biliniz ki Allah’a ihlâsla amel ederseniz O’na saygı göstermiş ve kendi hukukunuzu korumuş olursunuz. Yaşadığınız şu günlerinizde zekâtı verin, onları önünüzden gönderin ki fakr ve zarûrete düştüğünüz gün önceden gönderdiklerinizi fazlasıyla alasınız.
Ey Allah’ın kulları! Sizden öncekileri iyice düşünün, dün neredeydiler, bugün neredeler?
Yeryüzünü ekip onu mamûr hâle getiren o hükümdarlar hani neredeler?
Unutulmuşlar, adları, sanları kalmamış, bugün birer hiçler. İşte evleri! Zulümleri sebebiyle virane olmuş! Kendileri de kabirlerin karanlıklarına bırakılmış!..
“Şimdi onlardan hiçbirini hissediyor veya bir ses işitiyor musun?” (Meryem: 98)
Hani tanıdıklarınız?
Dostlarınız?
Kardeşleriniz neredeler?
Önceden gönderdiklerine kavuştular, mutluluk veya mutsuzlukla başbaşa kaldılar. Allah ile yarattıkları arasında bir soy yakınlığı yok ki bu yüzden Allah onlara hayır versin, onlardan kötülüğü uzaklaştırsın. Allah’ın azabından kurtaracak yegane şey O’nu dinlemek, emirlerine uymaktır. Neticesi cehennem olan hayır, hayır değildir! Sonucu cennet olan şer, şer değildir! Söyleyeceklerim işte bunlar. Allah’tan kendim ve sizler için mağfiret dilerim.” (Ebu Nuaym)
Ebu Bekir -radiyallahu anh- Efendimiz’in bu konuşmasıyla ilgili olarak Nuaym bin Nemha’dan yapılan bir rivayette farklı olarak şu ilaveler vardır:
“Allah rızâsı gözetilmeyen sözde hayır yoktur, Allah yolunda harcanmayan servette hayır yoktur, cehaleti insafsızlığını bastıranlarda hayır yoktur, Allah için yerilmekten korkanlarda hayır yoktur!” (Ebu Nuaym)
