Suâl:
– Şehâdet bu kadar faziletli olmasına rağmen, Sıddîk-ı Ekber -radiyallahu anh-in şehâdet durumu nedir?
– Allah-u Teâlâ'nın öyle kulları vardır ki; O, onları kendisi için yaratmıştır. Onların bütün iş ve icraatları "Liveçhillâh"tır, yani yalnız Allah içindir.
Bu gibi kulları, dünyada iken Allah-u Teâlâ'nın hıfz-u himayesindedirler, ahirette ise hıfz-u hususiyetindedirler.
Bunun böyle olduğunu Âyet-i kerime ile arzederiz ki, Allah-u Teâlâ şöyle buyurmaktadır:
"Onlar sıdk makamında, kudret ve kuvvet sahibi hükümdarın huzurundadırlar." (Kamer: 55)
Bunlara; "Allah'a varan sıddıklar" denir.
Nitekim Allah-u Teâlâ Âyet-i kerime'sinde:
"İşte onlar Allah'ın kendilerine nimetler verdiği Peygamberlerle, sıddıklarla, şehidlerle, sâlihlerle beraberdirler." (Nisâ: 69)
Buyurarak derece bakımından peygamberlerden sonra sıddıkları, daha sonra da şehidleri anmaktadır.
Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hadis-i şerif'lerinde:
"Peygamber hariç, Ebu Bekir herkesten hayırlıdır." buyuruyorlar. (C. Sâğir)
Resulullah Aleyhisselâm'ın dâvetini ilk olarak kabul eden odur. En sâdık dostu, en yakın yardımcısı idi. Vefatına kadar yanından hiç ayrılmadı.
Abdullah bin Abbas -radiyallahu anh-den rivayet edildiğine göre Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz, Hazret-i Ebu Bekir -radiyallahu anh- ve Hazret-i Ömer -radiyallahu anh-e hitaben buyurdular ki:
"Sizin ikinizin melekler arasındaki benzeriniz ile, peygamberler arasındaki benzerinizi size haber vereyim mi?
Ey Ebu Bekir! Senin melekler arasındaki benzerin Mikâil'in misâli gibidir, ki o rahmetle iner. Senin peygamberler arasındaki benzerin İbrahim'in misâli gibidir. Kavmi onu yalanladığı ve ona yapacaklarını yaptıkları zaman:
'Bana uyan bendendir. Bana karşı gelen kimseyi sana havale ederim. Şüphesiz ki Sen, çok bağışlayan, çok merhamet edensin.' dedi. (İbrahim: 36)
Ey Ömer! Senin melekler arasındaki benzerin ise Cebrâil'in misâli gibidir, ki o Allah'ın düşmanlarına azap ile iner. Peygamberlerin arasındaki benzerin ise Nuh'un misâli gibidir. Ki o:
'Ey Rabb'im! Yeryüzünde kâfirlerden hiç kimseyi bırakma!' dedi.' (Nuh: 26)" (Ramuz el-Ehâdis: 1904)
Diğer bir Hadis-i şerif'lerinde ise şöyle buyuruyorlar:
"Cenâb-ı Hakk benim göğsüme ne döktüyse, ben de onu olduğu gibi Ebu Bekir'in göğsüne boşalttım."
O kadar çok Ashâb-ı kiram varken, hepsi de değerli iken, onun kalbine boşalttı.
Bu Hadis-i şerif o kadar büyük mânâ taşıyor ki, "Emânet-i İlâhî'yi ona teslim ettim." mânâsına geliyor.
Öğle bir boşaltma ki, bu noktada akıl çalışmaz, bir mahlûkun aklı ermez ve yetmez.
Kalpten kalbe boşalan bu emânet-i İlâhî, Sıddîkiyye yolu ile kıyamete kadar devam eder. Bunlar Allah-u Teâlâ'nın sevdiği, seçtiği has kullarıdır, bunları kendisi için yaratmıştır.
Şehidlerin şehadeti nispetinde derecesi olmasına karşılık, bunlar ise bizzat Allah-u Teâlâ'nın huzuruna çıkıyorlar.
Bunlar;
"Fakirliğimle övünürüm." (K. Hafâ)
Hadis-i şerif'inin sırrına mazhar olanlardır.
Bunlar;
Resulullah Aleyhisselâm'dan ayrı gayrı değildirler. Onunla birlikte Cennet-i âlâ'ya ilk girenlerdir.
Bir Hadis-i şerif'te şöyle buyurulmaktadır:
"Cennete ilk giren ben olacağım, fakirlerle beraber."
