Akşamlar!

Güneş batar kızıl ufukta sessiz,
Akşamlar akşamlar, garip akşamlar.
Dertlidir mavi göl, üzgün; kimsesiz,
Akşamlar akşamlar, garip akşamlar.

♦

Akıyor dereler, üzgün çağlıyor,
Kıyametler kopmuş; dünya ağlıyor!
Çobansız koyunlar kırda yayılıyor,
Akşamlar akşamlar, durgun akşamlar.

♦

Evin bacasından duman tütmüyor,
Baykuş dama konmuş, uçup gitmiyor,
Bu hicran, bu azap bizden gitmiyor?
Akşamlar akşamlar dargın akşamlar.

♦

Yalçın kaya uyur dumanda siste,
Çayırlar çimenler yatar üst üste,
Ararım hasreti kederde, küsde,
Akşamlar akşamlar sargın akşamlar.

♦

Yıkılmış gönüller, virâne, harap,
Hayatın önünde çetin bir serap,
Uzunca geceler, daim ızdırap,
Akşamlar akşamlar vurgun akşamlar.

♦

Çiçek kırda, yaprak dalda ölüyor,
Keder beni parça parça bölüyor,
Zaman âhir, gün delice dönüyor,
Akşamlar akşamlar solgun akşamlar.

♦

Zaman, beni benden gelip de alır,
Zamandan âdeme hatıra kalır,
Dolunay yükselir, güneş alçalır,
Akşamlar akşamlar mahzun akşamlar.

♦

Bambaşka bu gece, bir ses bir seda,
Şahlanmakta çile, kan kusar ya da,
Dertlerin tabibi, Ekber'ül Hüdâ,
Akşamlar akşamlar garip akşamlar. 

  Önceki Sonraki