Halk arasında "Üç Aylar" diye adlandırılan; Recep, Şaban ve Ramazan ayları Rabb'imizin af ve mağfiretinin, feyiz ve bereketinin bol bol ihsan edildiği mübarek aylardır.
Cenâb-ı Fahr-i Kâinat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Recep ayı girince:
"Allah'ım! Recep ve Şaban'ı bize mübarek kıl, bizi Ramazan'a kavuştur." diye duâ ederlerdi. (C. Sağir)
Receb-i şerif Allah'ımızın ayıdır. Şaban-ı şerif Habib'inin -sallallahu aleyhi ve sellem-, Ramazan-ı şerif ise bütün müslümanların...
Receb-i şerif'te yapılan ibadetlere pek çok mükâfatlar verilir. Şöyle ki, Cenâb-ı Fahr-i Kâinat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hadis-i şerif'lerinde:
"Receb-i şerif'in birinci gününde oruç tutmak üç senelik, ikinci günü oruçlu olmak iki senelik ve yine üçüncü günü oruçlu bulunmak bir senelik küçük günahlara kefaret olur. Bunlardan sonra her günü bir aylık küçük günahların af ve mağfiretine vesile olur." buyuruyorlar. (C. Sağir)
İbn-i Abbas -radiyallahu anh- Hazretleri:
"Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Recep ayında bazen o kadar çok oruç tutardı ki, biz onu hiç iftar etmeyecek zannederdik. Bazen de o kadar çok iftar ederdi ki, biz onu hiç oruç tutmayacak zannederdik." buyurmuştur. (Müslim)
Recep ayının içinde Regaip ve Miraç gibi çok kıymetli geceler de olduğundan; ayrıca bir hususiyet arzetmektedir.
Receb-i şerif ayının ilk Cuma gecesine "Regaib gecesi" denir.
Cenâb-ı Fahr-i Kâinat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz bu gece bir çok tecellîlere bir çok manevî ihsanlara mazhar olmuşlar, Hakk Celle ve Alâ Hazretleri'ne bir şükür nişanesi olarak da o geceyi ibâdet ve taatla geçirmişlerdir.
Cenâb-ı Hakk'ın mânevî ihsanlarını, rahmet ve mağfiretini bol bol ikrâm etmesi sebebiyle bu geceye "Regaib" denmiştir. Rağbet bulmuş pek mübarek pek kıymetli bir gecedir. Bu geceye "Regaib gecesi" ismini melekler vermişlerdir. Hakk'ın değer verdiğine değer vermekle kişi değer bulur. Sen ona değer ver ki Mevlâ seni değerlendirsin!
Bu değerli gecede teheccüd namazı, tesbih namazı, nafile namaz kılmalı; zikirle-fikirle, istiğfarla, salât-ü selâm'la, Kur'an-ı kerim okumakla meşgul olunmalıdır.
Miraç mucizesi Hicret'ten bir buçuk sene kadar evvel, Receb-i şerif'in 27. gecesinde Mekke-i mükerreme'de vukua gelmiştir.
Seyyid-i Kâinat Sebeb-i Mevcûdat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Harem-i şerif'te Kâbe'nin Hatîm kısmında yatarken Cebrâil Aleyhisselâm geldi ve göğsünü yardı. Kalbini zemzem suyu ile yıkadıktan sonra içine iman ve hikmet doldurdu.
Bu arada "Burak" adında, katırdan küçükçe, uzun ve beyaz renkli bir binek getirildi. Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- üzerine bindi, Cebrâil Aleyhisselâm'ın refâkatinde yola çıktılar. Burak her adımını gözünün erişebileceği yerin ilerisine atıyordu. İlk anda Kudüs-ü şerif'e vardılar. Cenâb-ı Fahr-i Kâinat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Mescid-i Aksâ'da (Beyt-i Makdis'te) bütün Peygamberân-ı izam hazerâtının ervâhına imam olup namaz kıldırdı.
Bu hâdise Kur'an-ı kerim'de şöyle anlatılmaktadır:
"Kulu Muhammed'i gecenin bir anında Mescid-i Haram'dan alıp, civarını mübârek kıldığımız Mescid-i Aksâ'ya götüren Allah her türlü noksan sıfatlardan münezzehtir. Ona âyetlerimizden nicelerini gösterelim diye böyle yaptık. O, işiten ve görendir." (İsrâ: 1)
Habib-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz ise bu mübarek yolculuğu bizzat kendileri naklediyorlar. Devamla buyuruyorlar ki:
"Daha sonra gök yüzüne bir "Miraç" uzatıldı. Ben Miraç'tan daha güzel bir şey görmüş değilim. Ölüleriniz ölümleri sırasında gözlerini ona diker. Cibril ile ona binerek yükseldik. Dünya semasının kapısına geldiğimizde Cibril kapıyı çaldı. "Kim o?" denildi. "Cibril'im" dedi. "Yanındaki kimdir?" denildi. "Muhammed'dir."deyince "Göğe çıkmak için izin verildi mi?" diye soruldu. Cibril "Evet verildi." dedi. O zaman bekçi melek kapıyı açarak "Merhaba, hoş geldin!... Bu gelen yolcu ne güzel yolcu." dedi. Birinci semâya girdiğimde vazifeli bir melek gördüm. Maiyetinde yetmiş bin melek ve her birinin emrinde yüz bin melek vardı. Bunlar semâyı muhafaza ediyorlardı. Derken heybetli bir kimse gördüm. Sağında ve solunda karartılar vardı. Sağına bakıp gülüyor, soluna bakıp ağlıyordu. Selâm verdim, selâmımı aldı. "Hoş geldin sâlih evlat sâlih peygamber!" dedi. Cebrail'e; "Bu kimdir?" diye sordum. "Baban Âdem'dir!" dedi, "O karaltılar da zürriyetinin ruhlarıdır. Sağındakiler cennetlik, solundakiler ise cehennemliktir. Sağına bakınca güler, soluna bakınca ağlar."
Sonra bir kavim gördüm. Dudakları deve dudağı gibi idi. Melekler onların dudaklarını kesiyorlar, ağızlarına ateşten taşlar koyuyorlardı. Ağızlarından giren taşlar aşağılarından çıkıyordu. Cebrâil'e "Bunlar kimlerdir?" diye sordum. "Yetim malını zulmen yiyenlerdir." dedi.
Diğer bir kavmin derilerinden sırımlar dilinip, ağızlarına veriliyordu. Bunların da koğuculuk edenler, dedikodu yapanlar, insanlar arasında söz getirip-götürerek birbirine düşman edenler olduğunu söyledi. Bir kavim de vardı ki, önlerine güzel bir sofra kurulmuş, üzerine en güzel yemekler ve kebaplar konmuş. Onlar o güzel kebapları bırakıp etrafındaki cifeleri yiyorlardı. "Bunlar kimlerdir?" dedim, "Nikâhlı eşlerini bırakıp da harama giden zinakârlardır." dedi.
Baktım ki Firavun ve arkadaşlarının yolu üzerinde karınları evler kadar şişmiş insanlar var. Firavun ve arkadaşları sabah-akşam bunları çiğneyerek geçiyorlar. "Bunlar kimlerdir yâ Cebrâil?" dedim, fâiz yiyenler olduğunu söyledi.
Yine orada bir takım kadınlar gördüm. Kimisi göğüslerinden, kimisi ayaklarından başaşağı asılmıştı. Cebrâil bunların da, zina eden ve çocuklarını öldüren kadınlar olduğunu haber verdi.
Daha sonra; ikinci kat semada Yahya ve İsâ Aleyhisselâm'la, üçüncü kat semada Yusuf Aleyhisselâm'la, dördüncü kat semada İdris Aleyhisselâm'la görüştüler. Beşinci kat semada Hârun Aleyhisselâm'la karşılaştılar. Altıncı kat semada Musâ Aleyhisselâm'la, yedinci kat semada İbrahim Aleyhisselâm'la karşılaşıp görüştüler.
Bundan sonra Cebrâil Aleyhisselâm yedinci kat semâdan Hazret-i Allah'ın biricik Habibi'ni alıp öyle yükseklere çıkardı ki, Sebeb-i Mevcûdat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz mukadderâtı yazan kalemlerin cızırtılarını duyuyordu. Daha sonra karşılarına Sidre-i Müntehâ sahası açıldı. Müntehâ denilmesine sebep ise, oradan öteye ne peygamber ne de melek, hiç kimseye yol verilmemiştir.
Sidre-i Müntehâ'dan cennete götürüldü, inciden yapılmış köşkleri temâşa etti. O gece cehennemi, Kürsîyi, Arş-ı Rahmân'ı da gördü. Buradan öteye Kaabe kavseyn makamına yolculuk Refref ile oldu. Cenâb-ı Resûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz oradan ayrılacağı sırada Cebrâil Aleyhisselâm'ın, kendisi ile beraber gelmesini rica etmişti. O da: "Burası Sidre-i Müntehâ'dır, şâyet ben buradan bir parmak ucu kadar ileri geçersem yanarım!" buyurdu ve orada durakladı.
Çünkü o onun nurundan halkolunmuştu. Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz ise Allah-u Teâlâ'nın nurundan yaratılmıştı. Nur Nur'a kavuştuğu için yanmadı.
Allah öyle bir Allah'tır ki, bütün şekillerden münezzeh ve müstağnidir. O'nu baş gözü ile Miraç gecesinde yalnız ve yalnız Habib-i Ekrem'i gördü. Habibini kendi nûrundan halkettiği için, o nûr Nûr'u görmeye takat getirebildi.
Âyet-i kerime'lerde şöyle buyuruluyor:
"Kuluna iki yay kadar, yahut daha da yakın oldu. O anda kuluna vahyedeceğini vahyetti. Gözünün gördüğünü kalbi yalanlamadı." (Necm: 9-10-11)
Allah-u Teâlâ bütün kâinattaki güzelliklerinin hepsini ona gösterdi. Bu nimetlerine karşı Rabb'ine şükrünü arttırdı. Azamet-i ilâhî'ye karşı hayran kaldı. "Güzel yaratıcı ne güzel şeyler yaratmış!" deyip onlara yaratıcının nazarı ile bakıyordu. Böylece Seyyid-i Kâinat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz, Hâlik-i Azîmüşan'ın emir ve nehiylerini vasıtasız olarak aldı. Nice nice sırlara, ilâhî tecellî ve iltifatlara mazhar oldu.
Namazın elli vakit olarak farzedilmesi üzerine, ümmetinin buna takat getiremeyeceğini düşünerek Cenâb-ı Hakk'tan azaltılmasını istirham etti. Beş vakte ininceye kadar naz ve niyazda bulundu. Müminin miracı mesâbesinde olan beş vakit namaz o gece farz kılındı. O mübârek gece ayrıca, ümmetinden Hazret-i Allah'a hiçbir şeyi şerik koşmayanların affedilecekleri müjdelendi. Sûre-i Bakara'nın son iki Âyet-i kerîme'si de Miraç hediyelerindendir.
Kendisinden evvel hiçbir peygamberin nâil olamadığı şerefe nâil olan Seyyid-i Kâinat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz yine aynı vasıtalarla, aynı gece içinde Mekke-i mükerreme'ye avdet buyurdu. Kendisini, yolculuğa başladığı ilk yer olan Kâbe-i muazzama'nın Hatim kısmında buldu. Sabah olunca, bu mucizeyi mümin-kâfir herkese haber verdi. Bir çok müminin imanları daha da kuvvetlendiği gibi, bazıları da dinden döndüler.
Hazret-i Ebû Bekir -radiyallahu anh- Efendimiz hadiseyi duyduğu zaman "Bunu o haber vermişse doğrudur!" buyurdu ve "Sıddîk" lâkabını aldı.
