Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz’in hayatında ve uygulamalarında her hususta olduğu gibi çocuk eğitiminde de örnek alacağımız bir çok nümuneler vardır.
Resulullah Aleyhisselâm’ın bazen üzerine alıp taşıyarak, bazen koşu düzenleyerek, bazen tasgir sıgasıyla küçülterek ve bazen da gülüşerek çocuklarla şakalaştığına dair birçok rivayet bulunmaktadır.
Anne-baba pedagojik bir görev olan bu uygulamaları yerine getirmekle aynı zamanda Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz’in bir sünnetini de işlemiş olmaktadırlar.
Cabir -radiyallahu anh- anlatıyor:
“Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- ile beraberdik. Derken yemeğe davet edildik. Giderken gördük ki Hüseyin çocuklarla birlikte yolda oynuyor. Hemen Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- insanların önüne geçti. Sonra Hüseyin’i kucaklamak için kollarını açtı. Çocuk ise yakalanmamak için şuraya buraya kaçmaya başladı. O esnada Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- çocukla gülüşüyordu. Nihayet onu yakaladı ve bir elini çocuğun çenisinin altına diğer elini de ensesine koydu. Çocuğa sarılarak öptü ve şöyle dedi:
‘Hüseyin bendendir, ben de ondanım. Kim onu severse Allah onu sevsin. Hasan ile Hüseyin torunlardan iki torundur.’”
Başka bir Hadis-i şerif’te şöyle rivayet edilmiştir:
“Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hasan ile Hüseyin’in avucunu tutarak iki ayaklarını kendi iki ayağı üzerine koyar ve ‘Yukarı çık’ derdi. Çocuk ayaklarını Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem-in göğsüne koyuncaya kadar çıkarır ‘Ağzını aç!’ deyip öper ve ‘Allah’ım! Bunu sev, çünkü ben bunu seviyorum.’ diye dua ederdi.”
Enes bin Malik -radiyallahu anh-in rivayetine göre Resulullah Aleyhisselâm bazen kendisini “Ey iki kulaklı!” diye çağırırdı. Yani onunla şakalaşırlardı.
Enes -radiyallahu anh- der ki:
“Resulullah toplamakta olduğum bir tür baklayı bana künye olarak taktı.”
Hazret-i Abbas -radiyallahu anh- der ki:
“Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Mekke’ye geldiğinde kendisini Muttaliboğulları’ndan küçük çocuklar karşıladı. Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- onlardan birini bineğinin önüne, bir değerini de arkasına aldı.”
Ömer -radiyallahu anh- der ki:
“Erkeğin aile fertleri içinde çocuklar gibi olması; yumuşak huylu ve çocuklarıyla şakalaşması gerekir. Kendisinden beklenen arzu edildiğinde ise olgun adam gibi hareket eder.”
Hazret-i Ömer -radiyallahu anh- çocuklarına karşı katı yürekli davranan bir görevlisinin işine son vermiştir. Muhammed bin Selam’ın rivayeti şöyledir:
“Ömer bin Hattab bir iş için bir adamı görevlendirmişti. Derken adam çocuğunu öperken Ömer’i gördü ve “Emir’ül-Müminin (devlet başkanı) iken onu öpüyorsun. Eğer ben olsaydım öpmezdim.” dedi. Hazret-i Ömer -radiyallahu anh-:
“Senin kalbinden merhamet alındıysa benim suçum ne! Allah ancak merhametli kullarına rahmet eder.” dedi. Hazret-i Ömer adamı görevden aldı ve şöyle dedi:
“Sen yavruna merhamet etmiyorsun, insanlara nasıl merhamet edeceksin?””
Resulullah Aleyhisselâm çocuklarla şakalaşır, eğlenir ve onların seviyesine inerdi. O, çocukların hakkını vererek, kabalık ve katılıktan uzak bir şekilde, onların ruh ve gönül dünyasını bu güzel ve samimi duyguyla okşar ve beslerdi.
