Dahîlek Yâ Resulallah!
ŞİİR
Şiir Sayfası
1 Ocak 2002
DAHÎLEK YÂ RESULALLAH!
Gönül hûn oldu şevkinden, boyandım yâ Resulallah!
Nasıl bilmem, bu nîrâna dayandım yâ Resulallah!
Ezel bezminde bir dinmez figândım yâ Resulallah!
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım yâ Resulallah!
♦
Yanan kalbe devâsın sen, bulunmaz bir şifâsın sen,
Muazzam bir sehâsın sen, dilersen rûnümâsın sen;
Habîb-i Kibriyâsın sen, Muhammed Mustafâ’sın sen;
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım yâ Resulallah!
♦
Gül açmaz, çağlayan akmaz ilâhî nûrun olmazsa,
Söner âlem, nefes kalmaz felek manzûrun olmazsa,
Firâk ağlar, visâl ağlar ezel mesrûrun olmazsa,
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım yâ Resulallah!
♦
Erir canlar o gülbûy-i revanbahşın hevâsından,
Güneş titrer, yanar dîdârının, bak ihtirâsından;
Perişan bir niyâz inler hayatın müntehâsından;
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım yâ Resulallah!
♦
Susuz kalsam, yanan çöllerde can versem elem duymam,
Yanardağlar yanar bağrımda, ummanlarda nem duymam.
Alevler yağsa göklerden ve ben messeylesem duymam,
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım yâ Resulallah!
♦
Ne devlettir yumup aşkınla göz, râhında can vermek!
Nasib olmaz mı Sultanım Haremgâhında can vermek,
Sönerken gözlerim âsân olur âhında can vermek,
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım yâ Resulallah!
♦
Boyun büktüm, perişanım, bu derdin sende tedbiri,
Lebim kavruldu âteşten döner pâyinde tezkiri,
Ne dem gönlün murad eylerse taltif eyle Kıtmiri,
Cemâlinle ferahnâk et ki yandım yâ Resulallah!
Yamandede
Önceki Sonraki