“Madde insanı acayip duruma koyuyor. İşte bizim maddeye yaklaşmayışımızın sebebi budur.

Çalışacağım, Allah’ımın ihsanı yeter. Allah’ım bu yolda kölelik lütfunu bahşetmiş, ondan büyük nimet mi olur? Bir de onu alet edip, başkasının çalıştığını mı menfaat bileyim? Yetmez mi o lütuf?

Hiç kimsenin hiçbir parası, hiç kimsenin lokması istenmiyor.

Bu bizim çok çekindiğimiz bir noktadır. Bizim görüşümüz şöyle ki; bütün cihana sultan olmaktansa Hakk ile olup kabirde olmak bizim için her şeyden daha hayırlıdır.

Bu durumu daima muhafaza etmek lâzım. Allah’ımız bizi bize bırakmasın. Kendi hıfz-ı himayesinde bulundurduklarından etsin.

Ufacık bir madde ahengi bozuyor.”